Ligt het aan mij of raken steeds meer mensen compleet opgebrand door hun werk, privéomstandigheden of gewoon hun megadrukke leven? Het is me zelf ook ooit overkomen in 2010 en dat bleek achteraf de start voor Bye Bye Burnout.
Ik had pas door met hoeveel moeite ik mezelf naar mijn werk sleepte totdat mijn toenmalige partner me erop wees dat ik zo stil was, niks meer deed buiten het werk om en hij zich zorgde maakte over hoe moe ik er de afgelopen maanden uit had gezien. Achteraf gezien vind ik het een wonder dat dit niet eerder is gebeurd; ik werkte op een plek met een torenhoge werkdruk, samen met collega’s die altijd wel iets naars over elkaar te zeggen hadden en maakte werkdagen van zo’n elf uur per dag. Ik had pas echt door hoe erg het was toen ik helemaal niks meer kon.
Ik zie mezelf nog zo zitten: op de bank met geen flauw idee waar mijn volgende maaltijd vandaan zou komen. Niet dat ik geen geld had of dat ik niet wist waar de supermarkt was, nee, ik kon het gewoon niet opbrengen om op te staan en een simpele taak als het doen van boodschappen uit te voeren. Niet lang daarna kwamen er iedere dag vriendinnen (om de beurt) en die hebben me langzaam maar zeker opgelapt. Het moment dat ik echt begon te helen was het moment dat ik besloot om nooit meer terug te gaan naar de plek die me zo ziek had gemaakt. Dat ik nog een lange weg te gaan had, wist ik toen niet. Gelukkig ben ik er inmiddels helemaal bovenop gekomen, voel ik me qua balans beter dan ooit en geef ik graag wat tips om het leven na een burn-out wat makkelijker te maken.
Grenzen, grenzen, grenzen
Onthoud dat jij de baas over je eigen energie bent. Lukt iets niet? Dan lukt het niet. Nee leren zeggen is ontzettend moeilijk voor mensen die gevoelig zijn voor een burn-out. Zo heb ik ooit doodziek (echt, ik stond nog net niet te ijlen) gewerkt omdat ik niet voor mezelf op durfde te komen. De eerste stap naar het worden van je eigen grensbewaker is om de ja-automaat stop te zetten. ‘Ja’ zeggen tegen dingen die je niet echt wilt doen of waar je niet toe in staat bent is bij deze afgelopen. Een pauze en dan een simpele ‘Ik wil er graag over nadenken’ of ‘Ik laat het je aan het einde van de week weten’ zal ruimte creëren voor jou om na te denken en dan bewust te beslissen. Is heel moeilijk, maar wel noodzakelijk om die rust in te bouwen en dus niet meteen mensen te pleasen met het – voor hun – gewenste antwoord.
Bouw mentale pauzes in je dag in
Deze pauzes hoeven niet heel lang te zijn. Zet een kopje thee voor jezelf en geef jezelf een kwartier de tijd om niets te doen. Velen van ons zijn tegenwoordig geconditioneerd om altijd onderweg te zijn, maar laten we eerlijk zijn: waar is dat precies goed voor?
Plan niet te veel
Je agenda veel te vol plannen is de kiss of death als het gaat om herstellen van een (beginnende) burn-out. Voor mij hielp (en helpt) het om voldoende tijd in te plannen voor taken of afspraken die veel mentale focus vereisen en tussendoor genoeg pauzes in te lassen. En dat geldt niet alleen voor je werk. Wil je héél graag naar dat feestje op vrijdagavond? Zet dan een groot kruis door zaterdag en zondag en ga die dagen alleen iets doen als het ook echt goed voelt.
Help anderen
Hoewel het misschien een beetje gek lijkt om anderen te helpen als je al een burn-out hebt, kunnen kleine, vriendelijke daden ons helpen om uit ons hoofd te komen. Een gewoonte om bij te dragen aan het welzijn van anderen kan ons eigen gevoel van welzijn namelijk ontzettend aanvullen. Het kan zo simpel zijn als het schrijven van een lief briefje, het helpen met iemands boodschappen of een bloemetjes langsbrengen bij je ouders.
Merk je nou dat deze adviezen niet voldoende zijn – en dat begrijp ik maar al te goed – neem dan eens een kijkje op onze pagina met gratis tips of in onze kennisbank . Daarnaast bieden wij hersteltrajecten aan waar je werkgever veelal de volledige betaling op zijn rekening neemt, dus het loont zeker de moeite om dat gesprek ook eens aan te gaan.
Succes!