Vandaag is het 21 juni en dat is een bijzondere datum voor mij. Niet alleen omdat ik vanavond traditiegetrouw onze Bye Bye Burnout Summerbreeze Borrel geef om al onze coaches te bedanken voor hun inzet en loyaliteit, maar ook omdat ik vandaag 19 jaar geleden afscheid heb moeten nemen van mijn heldin en grote voorbeeld: mijn mama. Dat is uiteraard verdrietig dat ik op (te) jonge leeftijd mijn moeder heb verloren. Niet leuk voor mij, niet leuk voor mijn vader maar met name niet leuk voor haarzelf. Niemand wil op 54 jarige leeftijd sterven, laat staan een gelukkige vrouw die middenin het leven stond. En zeker niet aan een ziekte.
One day you’ll be just a memory to some people. Do the best to be a good one.
Verlies
Dit artikel heeft dus met verlies te maken. Maar ook hoe je vanuit een moeilijke periode toch een hele mooie maar bovenal krachtige wending kunt maken. Want, op die jonge leeftijd er ineens alleen voor staan (ik heb verder geen broers of zussen en geen contact met mijn vader) is best heftig. Want, hoe diep je ook zit en hoe oneerlijk het leven ook voelt, ik kon op dat moment niet anders dan vechten voor betere tijden. Gelukkig ben ik een doorzetter en heb ik het geluk dat ik sterk genoeg was om de pijn aan te gaan.
Omdenken
Dat ging echt niet makkelijk en nog steeds loop ik nog vaak zat tegen alledaagse uitdagingen aan. Next level, new devil… Mensen vinden me arrogant, een betweter, te out going, te druk, te dit en te dat. You name it en ik ben het…
We all have that one friend that has no idea how to whisper.
En op dagen zoals vandaag zou juist zoiets me van mijn stuk kunnen brengen. Maar, ik heb ook geleerd dat je naar de goede dingen moet kijken. Een stuk positiviteit als het ware. Want naast de negatieve dingen die mensen over me zeggen mag ik me ook een rijk mens rekenen. Mensen durven namelijk wel eerlijk te zijn! En ik weet ook: you can’t please them all. Gelukkig zijn er ook genoeg die mij wel leuk vinden en respecteren. Er zijn een heleboel mensen die me mailen of berichten sturen om me te bedanken voor het werk wat ik met Bye Bye Burnout doe. En daar ben ik erg trots op en maakt me dankbaar & nederig tegelijkertijd.
Burn-out
Jaren heb ik hard gewerkt met als resultaat een burn-out. Dat was even slikken omdat ik het niet zag aankomen, maar ik heb er – nu op terugkijkend – zoveel aan gehad en zo enorm veel van geleerd! Niemand begreep toen wat ik had en veel mensen vonden me vreemd of een aansteller. Ook was er niemand die wist wat er moest gebeuren om mij “beter” te maken. Uiteindelijk is dat mijn redding geweest en is op dat moment – na mijn omscholing en het uitvoeren van een groots onderzoek – de nu zeer succesvolle 100 dagen methodiek van Bye Bye Burnout ontwikkelt. Hiermee heb ik mezelf naar de absolute top van de burn-out begeleiders van dit land gekregen en mag ik met mijn sterk groeiende organisatie iedere dag werkgevers en werknemers helpen met het oplossen van burn-out op de werkvloer: https://www.byebyeburnout.nl/100-dagen-traject/
En dat, dat is waarom ik dus juist op een dag als vandaag met onze coaches ga proosten. Om de goede dingen te vieren maar ook om samen te zijn en herinneringen te creëren. Want, zo heb ik het van mijn moeder geleerd en die traditie zal ik dus voortzetten! Cheers!
Find your tribe, love them hard.