‘Van collega’s en patiënten kreeg ik alleen maar positieve reacties. Mijn werk deed ik goed en ik werd gewaardeerd. Iedereen blij. Behalve ik.’ Sandra werkte als arts in een middelgroot ziekenhuis. De afwisseling was leuk maar ze liep vast door de snelheid van het werk, de hoeveelheid contacten, de verschillende en soms complexe problemen en het continue schakelen. ‘Dat kon mijn hoofd niet bijbenen. De kinderen waren nog klein. Ik had geen oplaadtijd. Ik sleepte me letterlijk naar het werk. Op een gegeven moment kon ik niet meer.’
Zonde van je studie, je carrière…
‘Toen nam ik een pauze van een paar maanden. Al vrij snel merkte ik hoe goed dat me deed en ik voelde dat ik niet wilde terugkeren. Dat klinkt stoer, maar ik durfde het niet te vertellen aan mensen. Het werk paste niet bij mijn natuurlijke tempo en na vier maanden besloot ik het roer om te gooien.
Ik heb nooit getwijfeld over mijn keuze om ermee stoppen, ik denk juist dat ik het veel eerder had moeten doen. We zijn allemaal opgevoed met het idee dat je door moet zetten, door moet gaan. Ik ook, van huis uit. De druk vanuit mijn omgeving was best groot: doodzonde als je je studie niet afmaakt, echt erg als je je carrière afbreekt.’
Extreme rustpauze
‘Gelukkig kreeg ik ook steun, ze zagen hoe ik opknapte. Toen ik definitief stopte met mijn werk als arts, voelde ik de enorme opluchting en de energie in me stromen.’ Tijdens de wereldreis die hierop volgde trokken Sandra, haar man en kinderen ruim vier maanden intensief met elkaar op. ‘Hele dagen buiten, de ontmoetingen, geen zorgen aan je hoofd, betekenden een extreme rustpauze in ons leven.’ Tijdens de reis kwam Sandra tot het inzicht dat ze absoluut met mensen wilde blijven werken. Maar het liefst buiten, zonder muren. ‘We trokken vier maanden met een tentje door Nieuw Zeeland. Dat was zo fijn! Ik wilde zoveel mogelijk in de natuur zijn.’
Rustgevende natuur
‘Bomen en groen hebben een rustgevende werking. Van wandelen in de buitenlucht kun je gedachten beter op een rij krijgen. Je bent meer in contact met je gevoel. Dat wist ik natuurlijk al toen ik arts was. En als ik de natuur opzocht, merkte ik dat zelf ook.
Coach Opleiding
Terug in Nederland ontdekte Sandra dat ze coach wilde worden en dan specifiek op het onderwerp burn-out. ‘Na een gesprek met Mascha schreef ik me direct in voor een coach opleiding! Omdat ik ondertussen moest zorgen voor inkomen, vond ik een tweedaagse baan bij de Geneeskunde opleiding als docent aan coassistenten. De coach opleiding was een verademing, ik leerde concreet coachen, oefende met mijn oefen-coachee ‘s en ontdekte hoe verfrissend coaching kan zijn.’
Nis
‘Tijdens de opleiding ontvouwde zich langzaam mijn niche. Wie is mijn geliefde klant? Welke mensen wil ik het liefst helpen? Ik vond het best lastig om dat toe te spitsen, omdat je daarmee anderen buiten sluit, terwijl ik al die verschillen juist zo leuk vind. Waar het op neer kwam is dat ik er wil zijn voor iedereen die vastloopt in zijn of haar studie of baan, zich er naar toe sleept en denkt: wat dóe ik hier? Ik word hier niet gelukkig van! En ondertussen ben ik toch echt gespecialiseerd in burn-out coaching van coassistenten, arts-assistenten, (geneeskunde)studenten en net afgestudeerden.’
Levens veranderende beslissing
‘Het idee dat al je opgedane kennis, de enorme investering in je studie en al die werkervaring verloren gaat, weerhoudt mensen van een gewenste verandering. Maar het is mogelijk en zal je zo goed doen. Als je alternatieve paden voor ogen hebt en je merkt dat dat beter past, dan is het best makkelijk om zo’n levens veranderende beslissing te nemen. Vaak is het realistisch om een overgangssituatie te creëren waarin je, naast je nieuwgekozen pad, nog even voor de zekerheid van je oude situatie kiest. Als je merkt dat je keuze klopt, en je wilt verder, dan kun je het andere loslaten.’
Wandelende burn-out coach
‘In mijn coachpraktijk wandel ik in het bos met coach klanten die ik via collega-artsen en mijn werk als arts-docent doorverwezen krijg. En ik ga werken als psychologisch wandelcoach bij Bye Bye Burnout in 2024! Erg leuk, samen met collega’s.
Eén van mijn coach klanten is geen arts maar journalist en had even geen baan. Ze werd angstig van de gedachte dat ze misschien nooit meer aan de bak zou komen. Ze vulde al haar tijd met zorgen dat ze weer werk kreeg en geld zou verdienen. Ze stond zichzelf geen moment toe om te ontspannen en iets leuks te doen. Haar angst werd groter en groter, en ze had dat zelf niet in de gaten.’
‘Mijn coachee was doodsbang dat het nooit meer goed ging komen en we namen tijd voor haar gevoelens. Mijn coachee vertelde dat ze keihard solliciteerde en op allerlei manieren haar netwerk aan het bestoken was. Nu zag ze voor het eerst dat dat haar angstige gevoelens juist versterkte.’
Levensles
‘Mijn coachee had al eens geleerd dat iets dat misgelopen was ook weer goed kwamen, door de tijd. En toen viel het kwartje! Ze zag dat wat ze nu deed de onrust groter maakte. De levensles herinnerde haar haar kracht. Door die bewustwording keek ze veel meer met ontspanning en vertrouwen naar de toekomst.’
Net als mijn coachee heb ik zelf uit mijn comfortzone moeten stappen en mijn leven en carrière moeten omgooien. Ik ben daarom ook – hoe moeilijk het soms ook was – dankbaar voor mijn eigen pad en de kracht die ik had om op tijd aan de bel te trekken, want anders had ik i.p.v. coach bij Bye Bye Burnout client geworden en dan vind ik dit toch een stuk fijner!
Groet Sandra