Wat als je sinds je twintigste langzaam doof wordt? Wat als je altijd onverklaarbare pijnen ervaart? Wat als je handen opeens uitvallen? Je vaak moe bent, heel moe zonder reden? Wat als de Wet van Murphy om de hoek komt kijken en je in een maand je baan kwijtraakt, je linker gehoor wegvalt, zwanger blijkt te zijn en nog zieker wordt door Prednison? Geef je dan op of ga je de strijd aan? Ik besloot de strijd aan te gaan en het pad te kiezen van de positieve energie. Want depressief in een hoekje zitten heeft niemand wat aan.
Na jarenlang onverklaarbare gezondheid perikelen te hebben en geen arts mij kon helpen, was het nog steeds geen reden om op te geven. Het moest en zal een reden hebben dat ik al deze klachten had. De crisis zorgde voor baanverlies en de afhankelijkheid van de werkloosheidswet. Ik solliciteerde zoveel ik kon, had veel pech, maar leerde er veel van.
Toen ik mijn laatste baan in loondienst kreeg was ik blij. Het was echt een leuke baan, maar het eindigde in een burn-out. Dit had te maken met de directie die op en top narcistisch was en nog is waarschijnlijk. Ik kwam 2016 thuis te zitten, en dat was gelijk mijn heftigste maand ooit. Mijn linker gehoor viel plots weg, raakte mijn baan officieel kwijt, werd doodziek van de Prednison, bleek zwanger en ging samenwonen. Februari 2016 was voor mij bizar. Mijn wereld stond stil.
Toen de bevalling een groot drama was en ik na drie dagen een keizersnede kreeg, moest ik in het ziekenhuis blijven. De revalidatie daarna was ook erg pittig. Ik raakte in de ziektewet. Dit kon toch niet mijn leven zijn? Ik besloot dat ik hulp nodig had, want alleen kon ik dit niet klaarspelen. Ik moest mijn loyaliteit opzij zetten en voor mijzelf kiezen.
De woede en machteloosheid die ik voelde klopte niet met wie ik diep van binnen ben. Ik had geen kracht meer, was zo moe, maar kon wel de kracht opbrengen om te huilen. Ik wilde niet naar bed, omdat ik opzag tegen een nieuwe dag. Door de combinatie van hulp, natuur en steun van vrienden en familie, kwam ik er boven op.
Ondanks alles bleef ik de ambitieuze Liza en besloot iets te doen wat al een tijdje in mijn achterhoofd spookte. Ik besloot een businessplan te maken en te doen waar ik goed in ben en grote passie voor voel. Social Media, storytelling en content schrijven.
Hoe ik wist dat dit het voor mij was? Ik stelde mezelf vragen zoals: Wat vind je nou echt leuk Liza? Waar wil je elke dag voor opstaan? Het antwoord was bovenstaande. Ik wil met mensen werken, verhalen vertellen en horen.
Het vinden van balans is heel belangrijk geweest en nog steeds. Elke stap is er 1 en hoe moeilijk de situatie ook is, er is altijd een pad die de juiste is. Kijk in de spiegel en zie het beste van jezelf. Wees trots en geloof er in dat het goed komt. Want dat komt het, hoe dan ook!
Dit gastblog is geschreven door Liza Roskam van Socializious. Zij biedt Social Media beheer & ondersteuning en een stuk storytelling en -contentstrategie aan voor mkb bedrijven en ondernemers. Wil jij ook een keer een gastblog verzorgen, neem dan contact met me op!