Een verhaal uit de praktijk over afscheid nemen van een werknemer hoe het juist niet moet!
Lees en huiver…
“Vorige week ben ik gediagnostiseerd met Covid-19. Dit betekent dat ik in thuis-isolatie zit en mijn gezin ook. De laptop zal ik dus pas kunnen inleveren als ik klachtenvrij ben. De telefoon heb ik zelf gekocht, een iPhone 10XS. Vanuit de organisatie heb ik destijds een iPhone 7 gekregen, welke zoals per email destijds keurig gemeld helaas verloren is gegaan. Omdat jullie geen verzekering hadden afgesloten, moest ik zelf een nieuwe aanschaffen. Mochten jullie er nu toch een punt van willen maken, dan wordt het WA-verzekeringswerk. Verder wil ik graag nogmaals aangeven dat het telefoonnummer dat ik heb dus van mij is. Dit heb ik meegenomen vanuit mijn vorige werkgever. Kun je deze loskoppelen van jullie payroll zodat ik hem als sim-only zelf weer kan gebruiken?”
Al ver voor het zeer onprofessionele gesprek met mijn leidinggevende en jou had ik aangegeven hartkloppingen en andere stress gerelateerde klachten te hebben. Ik heb meerdere keren gemeld dat ik geïntimideerd, genegeerd en agressief behandeld werd op de werkvloer, en dat niemand vanuit management hier iets aan deed. Ik heb me echt onveilig gevoeld de laatste maanden.
Het gaat er mij niet om of mijn contract wel of niet verlengd zou worden, het gaat erom dat ik keer op keer niet ben gehoord. Er werd me keer op keer verteld dat ik vooral niet moest denken dat ik iets zelf mocht beslissen. Zelfs ons corporate pr-bureau kwam na afloop van een strategiemeeting eens naar me toe om me meelevend te zeggen dat ik behandeld werd als een stagiaire. Ik heb een lijst aan niet correcte opmerkingen die ik keer op keer heb geïncasseerd van mijn leidinggevende. Soms gaf ik het aan, soms liet ik het maar want het is toch je baas.
Tot slot wil ik nog kwijt dat ik het echt heel erg jammer vind dat jij je helemaal hebt teruggetrokken uit het contact. Net als het onacceptabele gedrag dat werd toegestaan op de werkvloer vanuit HR (zelfs na meerdere aanvragen van mij om me hierin te ondersteunen), kreeg ik ook daarna nog een trap na door het negeren van mijn lichamelijke klachten en het aandringen op een VSO.”
Wat ik als CEO van Bye Bye Burnout hier uit haal is dat het bijzonder pijnlijk is dat HRM haar handen van deze situatie heeft getrokken en op zoveel fronten verkeerd gehandeld heeft. HRM heeft in haar functie als vertrouwenspersoon te functioneren en daarnaar te handelen.
Verplaats je in de positie van de werknemer die deze kwalijke dingen heeft mee moeten maken. Denk na over de rol van HR en hoe hierin de situatie had kunnen en misschien zelfs wel had moeten zijn. Je werknemers en je ex-werknemers zijn namelijk het grootste visitekaartje van HR.
Dat het niet werkt tussen twee mensen kan altijd, maar de manier waarop dit psychologisch is uitgespeeld is echt onacceptabel in Nederland.
Deze medewerker gaat nu ziek uit dienst en heeft daarnaast ook nog een vervelende werkervaring meegemaakt waarin zij meermaals niet gesteund is. Besef je wel dat je nu nog een aantal jaar verantwoordelijk bent voor haar en dat dit op alle fronten incorrect handelen betreft? Als je namelijk mijn boek had gelezen dan had je deze situatie niet gehad en zeker niet de bijbehorende kosten waar je nu voor moet opdraaien?
Benieuwd hoe het wel moet? Bel ons en we plannen een afspraak in zodat ik het je kan leren!