Zeggen dat iemand ertoe doet.
Het is een klassieker in de sales: ‘How to win friends and influence people’ van Dale Carnegie, en voor mij als ‘motivator en mobilisator’ in organisaties een opsomming van vanzelfsprekendheden. ‘Heb respect voor andermans mening, start het gesprek altijd vriendelijk, vind de ander belangrijker dan jezelf.’ Hij beschrijft hoe je succes kunt hebben (in sales, in het bedrijfsleven), maar wat hij eigenlijk vertelt is hoe je met mensen omgaat. En dat is sinds de verschijning in 1931 niet veranderd. Helaas zie ik te vaak werkplekken waar mensen niet op een fijne manier met elkaar omgaan. En dat verhoogt het risico op een burn-out.
Behalve al die andere factoren is juist een gebrek aan erkenning een mede-veroorzaker van een burn-out. Als je hard werkt, maar dat wordt niet gezien. Als je nooit eens dankjewel hoort. Of, nog erger, als je collega’s je keer op keer vertellen wat je verkeerd doet.
Wij Nederlanders focussen ons op wat er niet goed gaat. Het regent bijvoorbeeld, of het waait. Of als de zon schijnt, zoals deze zomer, dan schijnt hij te hard en te veel. Een schoolrapport bomvol negens trekt de aandacht naar die ene zes. En we kijken liever naar die scheve tand of neus dan naar het totaalplaatje van ons uiterlijk.
Zo ook met onze collega’s. We bespreken bij de koffieautomaat wat er niet goed gaat (en wiens schuld dat is). Terwijl een van de belangrijkste motivaties van mensen volgens Dale Carnegie het gevoel is belangrijk te willen zijn, er toe te doen. Voor iets, voor iemand.
Probeer je eens in te beelden wat iemand voor jou betekent. Wat zou je missen als iemand langdurig uit zou vallen? Mis je dan de warme koffie die klaar staat als jij binnenkomt? Of mis je inhoudelijke ondersteuning? Waar voegt jouw collega waarde toe voor jou? En zeg je dat wel eens hardop?
Ik hoor sommigen al verzuchten. Moeten we dan echt de hele dag complimentjes uitdelen?
Maar het gaat niet om kinderachtig alles benoemen of onoprechte vleierij. Je hoeft niet elke dag iets over iemands haar of blouse te zeggen. Het gaat om oprechte waardering, voor iets dat iemand doet, zonder dat jij er iets voor terug verlangt of verwacht. Dat voorkomt dat mensen zich ondergewaardeerd voelen. Dat ze langzaam in zichzelf keren. En in sommige gevallen draag je bij aan het voorkomen van een burn-out.
Dit is een gastblog van Kiki Bakker. Zij mobiliseert en motiveert mensen in organisaties. Dat begint bij de cultuur. Hoe ga je met elkaar om? Kiki observeert wat er werkelijk gebeurt in je organisatie en zorgt dat je daar interventies op kunt inrichten. Zodat mensen zich betrokken en prettig voelen bij je organisatie.