‘Pling-pling!’ – als bijna magnetisch reikt m’n hand alweer uit naar m’n iPhone om mijn nieuwsgierigheid te stillen. ‘Wat zal er nu weer zijn binnengekomen ? Een aanvraag, een like, een vraag, een mailtje, een berichtje?’
Ik hoop een aanvraag via de website óf een like en comment op m’n post, zodat ik onbewust weer even een shot endorfine aanmaak.
‘Pling-Pling!’ – ‘Hi, ik heb je net een mail gestuurd. Nog geen reactie van je. Zag je nu online op What’s app. Weet je het al?’ Ik zit in een online meeting, al een tijdje, en kan niet reageren. What’s app business staat vaak aan op m’n laptop, daardoor ‘lijkt’ het alsof ik online ben, maar ben gewoon niet beschikbaar nu. Alleen er wordt wel een appél op mij gedaan. Ik voel een steen in m’n maag, ik kan er niet nu aan voldoen. Ik stel teleur ….
En zo bleef het doorgaan. Totdat ik besloot dat ik al m’n notificaties uitzette. In What’s app ieder gesprek archiveerde. Behalve die met m’n man en twee beste vrienden. En daarnaast creëerde ik regelmatig offline momenten.
Wij zijn zelf in control van ons leven. Van onze tijd. Wij bepalen hoe we ons uur uitgeven en invullen. Loop je afgeleid met je telefoon in de natuur, dan zul je nooit de échte schoonheid ervaren. Ligt je telefoon op tafel en ben je afgeleid bij iedere ‘Plingetje’, dan zul je nooit helemaal in verbinding zijn met de ander.
Gun je jezelf nooit offline momenten, dan mis je de échte verbinding met jezelf. Je kunt niet helemaal naar binnenkeren, op jezelf reflecteren, als die telefoon (en die hele wereld daarin) altijd maar leading is….
👉Wanneer heb jij een offline weekend gecreëerd voor jezelf?
👉Wanneer ben jij de verbinding volledig met jezelf aangegaan?
👉Wanneer gunde jij jezelf een moment écht hè-le-maal voor jouzelf?
Ik afgelopen weekend. Ik maakte een wandeling door de natuur, notabene in een prachtig bos vlak bij m’n huis waar ik nog nooit was geweest. Ik genoot van de heerlijke herfstlucht en de fenomenale kleuren van de bladeren aan de bomen.
M’n wandeling was uiteindelijk maar 3.5 km, een fractie van wat ik voor m’n ziekte (ik ben recent gediagnosticeerd met een auto-immuunziekte) wandelde. Maar ondanks de moeheid na de wandeling (en de uren die ik nodig had om daarvan bij te komen) voelde ik me fijn en dankbaar. Dankbaar voor de mooie dingen in het leven die ondanks de uitdagingen toch nog binnen handbereik liggen. Ik voelde me opgeladen.
En alleen dan, kunnen we onze energie weer doorgeven aan onze klanten.
Wat ga jij komende week doen om je op te laden?